حُسن یوسُف ها،
گلدان آلوئه ورا،
گلدانهای دیگری که اسم گیاهانشان را نمیدانم،
و گل رز قرمزی که اخیرن هدیه گرفته ام،
همه و همه سر جایشان هستند، کنار پنجره اتاق کار!
آفتاب بانو هنوز هم اتاق ما را در آغوش گرم خویش میکشد با عشق!
آقای باد نیز گاهی سرک میکشد از لای پنجره ای که خودمان نیمه باز بودنش را ترجیح میدهیم!
هوا خیلی هم سرد نیست اما دوباره سرما خورده است کاکا! و سرفه های گاه و بیگاه من سکوت مجسمه آن پرنده کوچکی را که روی میز اتاق نشسته است میشکند!
پرنده های اطراف هنوز هم مهربانی را دوست دارند! حتی اگر وسعت آن مهربانی به اندازه چند تکه نان ریز شده باشد!
آلودگی به نسبت سال پیش کمتر شده است!
اتاق کار هنوز هم پر از خاطره های نگفته و نیامده است!
ولی دیگر مجوزی برای نوشتن خاطرات اتاق کار ندارد کاکا! بایست بعد از این قلم را به سمت و سوی خاطراتی بیرون از این اتاق پر از گل و خوبی هدایت کنم!
نمیدانم چقدر منطقی است که نمیتوانم از این اتاق کار حرفی بزنم دیگر! البته مهم هم نیست زیرا او که از کاکا خواسته که خاطرات اتاق کار را به قلم درنیاورد برایم خیلی عزیز است! خیلی!
و ارزش او برای من خیلی بیشتر از منطق و استدلال و اینها است!
و شاید هم حق طبیعی هر فردی است که دوست داشته باشد اسمی از او در جایی آورده شود یا نه!
آری امروز که نُه روز مانده تا نوروز، اتاق کار را با لبخند و احترام میبوسم در لحظه خداحافظی!
و کلبه خاطرات کاکا زین پس تهی از اتاق کار خواهد بود!
همین!
درباره این سایت